„Nasza Bobowska Gmina”

„Nasza Bobowska Gmina” (Kwartalnik Społeczno-Kulturalny Centrum Kultury i Promocji Gminy Bobowa), nr 3 (45), wrzesień 2014.

Otwieramy ów kwartalnik na str. 8. Dział: „Oświata”. Tekst pod tytułem „Najlepsi z najlepszych” (tekst bez podpisu).

Zgaduję, że tekst ten ma opisać potęgę bobowskiej oświaty – a wszystko to (tzn. ta potęga) za przyczyną pana burmistrza.

Czytamy:

„25 czerwca 2014 roku na hali sportowej przy Zespole Szkół nr 1 w Bobowej odbyło się wręczenie nagród w konkursie „Najlepsi z najlepszych””.

„(…) na hali sportowej” – czyli na dachu?

„Wyróżnionych zostało około 200-stu uczniów w różnych grupach”.

Ortografia!

Poprawnie byłoby tak: „Wyróżnionych zostało około 200 uczniów w różnych grupach” (do liczb i liczebników zapisanych cyframi nie dodajemy końcówek fleksyjnych).

„Nagrody wręczał Pan Wacław Ligęza Burmistrz Bobowej, Stanisław Siedlarz Przewodniczący Rady Miejskiej oraz Andrzej Sagan dyrektor ZEAS-u”.

Nie za dużo tych wielkich liter?

Słowo „burmistrz” (podobnie jak „wójt”) ma dwa znaczenia:

1. jest to urząd, organ wykonawczy gminy,

2. jest to nazwa stanowiska (funkcji, posady).

Jaką literą piszemy to słowo – dużą, czy małą? To zależy od tego, o czym piszemy.

O urzędzie piszemy tak: burmistrz (ogólnie) lub Burmistrz Bobowej (o konkretnym urzędzie).

O osobie, która pełni taki urząd piszemy w ten sposób: burmistrz (ogólnie), burmistrz Bobowej (o konkretnej osobie) – czyli małą literą.

Gdy dodamy nazwisko osoby – tym bardziej. Przykład: burmistrz Wacław Ligęza, burmistrz Bobowej Wacław Ligęza.

Pisanie „Burmistrz Bobowej Wacław Ligęza” jest niepoprawne.

A co mamy w kwartalniku „Nasza Bobowska Gmina”?

Mamy takie rzeczy:

„Pan Wacław Ligęza – Burmistrz Bobowej” (str. 3),

„Pan Wacław Ligęza – Burmistrz Bobowej” (str. 4),

„Pana Wacława Ligęzy Burmistrza Bobowej” (str. 4),

„przychylności Burmistrza Bobowej” (str. 6),

„Pan Wacław Ligęza Burmistrz Bobowej” (str. 8),

„Pan Wacław Ligęza – Burmistrz Bobowej” (str. 9),

„Pan Wacław Ligęza jest gospodarzem Gminy Bobowa od 2002 roku. Najpierw pełnił funkcję wójta, a od 2009 roku Burmistrza Bobowej. Jest dobrym gospodarzem, efekty jego pracy widać na każdym kroku” (tu mamy ciekawą niekonsekwencję: „wójt” małą literą, „Burmistrz” – dużą) (str. 9),

„Pan Wacław Ligęza – Burmistrz Bobowej” (str. 10),

„Pana Wacława Ligęzy Burmistrza Bobowej” (str. 11).

Sporo tego.

Dla porządku: jest ogólna zasada polskiej ortografii, która zezwala na pisanie różnych wyrazów (rzeczowników pospolitych, przymiotników i zaimków) wielką literą – a to ze względów uczuciowych.

Powyższe kwiatki mogą zatem nie być ortograficznym błędem – ale pod jednym warunkiem. Pod warunkiem, że ich autorzy (autorki?) pałają do osoby burmistrza gorącym uczuciem.

Prosimy panią dyrektor Centrum Kultury i Promocji Gminy Bobowa o informację, co jest grane. Z czego konkretnie wynikają te wielkie litery: z analfabetyzmu, czy z afektu.

Jeśli z analfabetyzmu – zalecam zatrudnienie korektora.

Jeśli z afektu… No cóż, kochać każdy może.

A może to jest coś innego? Coś, co nazywamy wazeliną?

W takim razie zalecam umiar. Trochę tej wazeliny za dużo.

Znamy już potęgę bobowskiej oświaty („około 200” „najlepszych z najlepszych” – ciekawe, ilu jest „najlepszych”, z których tych dwustu wybrano).

Zajrzyjmy teraz na str. 18. Mamy horoskop (?) i humor. Czytamy czwarty dowcip od góry:

„- Nie rozumiem, jak jeden człowiek może robić tyle błędów?! – dziwi się polonistka, oddając pracę domową uczniowi.

– Wcale nie jeden – odpowiada uczeń. Pomagali mi mama i tata”.

No, jak mama chodziła do szkoły podstawowej w Krygu (jak pani dyrektor Centrum Kultury i Promocji Gminy Bobowa), a tata do którejś ze szkół w gminie Bobowa – to rzeczywiście nie ma się co dziwić.