12 567 złotych i 64 grosze

A co to jest? – zapyta ciekawy czytelnik.

A to jest comiesięczny prezent od gminnego podatnika, który wręczamy bobowskiemu „włodarzowi” (dane z zeszłego roku). Do tego od czasu do czasu kwiaty, całusy i burnyje apłodismienty.

Zastanówmy się, czy to dużo, czy mało – te 12 567 złotych i 64 grosze.

To zależy. Zależy za co (tzn. czym obdarowany nam się rewanżuje), zależy jak to wygląda na tle poborów wójtów z okolicznych gmin i jak to wygląda na tle miesięcznego dochodu przeciętnego mieszkańca gminy (większość utrzymuje się świadcząc pracę najemną, pozostali pobierają cienkie emerturki, renty, a są tacy, którzy dochodów nie mają – wegetują jako bezrobotni).

Zacznijmy od tego, ile zarabiają wójtowie okolicznych gmin – można to łatwo znaleźć w sieci.

http://www.gorlice24.pl/3,4064,Nasi_drodzy____burmistrzowie_wojtowie_starostowie.htm

Widzimy (powyższe dane są sprzed trzech lat), że też sobie nie żałują. Kwoty są porównywalne. Jaki z tego wniosek? A taki, że posada w gminie (za nasze pieniądze) to dobry sposób na życie. Stąd ciśnienie do „wielokadencyjności”. Naiwni mieszkańcy głosują na dotychczasowego wójta – bo „tyle zrobił”, tyle „załatwił”, bo bez niego nie wyobrażają sobie życia. Tymczasem wszystko to jest złudzeniem. Tworzy się zamknięty układ (rada gminy – wójt), który się sam kręci – sam w znaczeniu, że według swoich własnych, wewnętrznych reguł, których gminny podatnik nie ma prawa znać, ale których łatwo się domyśla (wszystkie uchwały rady miasta Bobowa zapadają jednogłośnie!).

Ale nie jest to bynajmniej żadne perpetuum mobile – nie. Ten układ pobiera energię z zewnątrz – jest zasilany pieniędzmi, naszymi pieniędzmi.

A te wiekopomne dzieła, które na naszych oczach powstają (np. kilometry zbędnych krawężników i hektary „kostki”, tak samo niepotrzebnej, nie mówiąc już o betonowych korytach w rowach przydrożnych), to jest alibi dla tego układu.

A jak wygląda miesięczny dochód mieszkańca gminy Bobowa? Niech każdy, kto ten tekst czyta, sam sobie odpowie – i ci, którzy mają więcej niż „włodarz” (wszystkiego najlepszego!) i ci, którzy mają mniej, albo zgoła nic.

A czym obdarowany nam się rewanżuje, na czym polega jego „ciężka praca”?

Zaglądamy na niezawodną bobowa24.pl. Są tam relacje z kolejnych sesji rady miasta, a w nich „sprawozdania z działalności burmistrza między sesjami”. Można poczytać.

M. in. mamy coś takiego:

„przeprowadzenie rozmów na temat współpracy miasta Bobowa z Turcją”.

http://bobowa24.pl/2014/03/wiosenna-xliii-sesja-rady-miejskiej-z-udzialem-wielu-gosci/

Nasz weterynarz wszedł najwyraźniej w rolę ministra spraw zagranicznych: z jednej strony mała Bobowa, z drugiej – cała Turcja (75 milionów mieszkańców)!

Ciekawe, po jakiemu gadał z tymi Turkami, czy przypadkiem nie siedział jak na tureckim kazaniu (i czy go te Turki nie zrobiły w konia – przepraszam – w wielbłąda).